BRAMA SZELĄGOWSKA
Brama Szelągowska była jedną z bram poznańskich fortyfikacji wznoszonych przez Prusaków począwszy od 1828
Obok bramy „cmentarnej” była w zasadzie związana z umocnieniami fortu Winiary i trudno wiązać ją z bramami fortyfikacji miejskich.
Precyzyjne określenie daty jej budowy nie jest możliwe. Ulokowano ją na przedłużeniu kazamat tzw. estakady wschodniej, łączącej, fortyfikacje fortu Winiary ( cytadeli) z dużą śluzą. Duża śluza wzniesiona została w latach 1829 – 1832 i stanowiła podstawowy element struktury hydrotechnicznej twierdzy Poznań. Można przyjąć zatem, iż elementy bramy Szelągowskiej wzniesiono ok. 1833r. Była to prosta brama składająca się z dwóch ceglanych filarów umieszczonych w licu muru Carnota łączącego estakadę wschodnią fortu Winiary z dużą śluzą. Od strony przedpola posiadała uchylny most, łączący przejazd bramy z placem broni. Plac broni o narysie trapezu posiadał zewnętrzne wały ziemne z ławą strzelecką. W wale tym umieszczono drugi, zewnętrzny przejazd bramy w postaci dwóch również ceglanych filarów. Nie zachowały się żadne materiały fotograficzne pokazujące bramę. Jej wygląd jest możliwy do rekonstrukcji jedynie na podstawie rzutu estakady wschodniej zachowanego w archiwum berlińskim.
